በአንድ ወቅት ድመት ነበር ፡፡ በጣም ትልቅ ፣ ቆንጆ ፡፡ እሷ እመቤት እና የእመቤቷ ትንሽ ልጅ ነበራት ፣ ሁለተኛው ፣ በነገራችን ላይ በጣም ትወድ ነበር እና በጭራሽ እንኳን አልተቧጨችም ፡፡ ድመቷ በፈለገችው ቦታ ይተኛል ፣ ይልቁንም በፈለገበት ቦታ ይተኛል ፣ ግን ኦፊሴላዊ ቦታም ነበረው - እዚያም ከትንሽ ባለቤቷ የማይወደድ አምልኮ አምልጧል ፡፡ ለነገሩ እሱ ፣ ልክ እንደሌላው ልጆች ፣ “እኔ ቤት ውስጥ ነኝ” የሚለውን ደንብ በታማኝነት አከበረ ፡፡ ስለዚህ ድመቷ በቤቷ ውስጥ እና ብዙውን ጊዜ በአጠቃላይ አፓርታማ ውስጥ በአንድ ጥሩ ጠዋት አንድ እንግዳ እና አስከፊ ሽታ እስከዚህ ድረስ ብቅ አለ ፣ እና ከሽታው እና ከምንጩ ጀርባ - ትልቅ የዝንጅብል ቡችላ!
ስለዚህ ውሻ ነበር
ድመቷ ምን ዓይነት አስደንጋጭ ነገር አጋጠማት ፣ ቃላት ሊገለፁ አይችሉም ፣ በራሷ መኖሪያ አፓርታማ ውስጥ ለፀጥታ ሕይወት እቅዷ ሁሉ በተመሳሳይ ጊዜ የወደቀ ይመስላል ፡፡ እሷ ጀርባዋን አርጋለች ፣ በሆነ ምክንያት በእጥፍ ይበልጣል እናም በዚህ ሁኔታ ተደናቅጣ ቆመች ፣ መንቀሳቀስ አቅቷት ፡፡ እናም እነዚህ ሁሉ ጌቶች ተብዬዎች ስለ ድመቷ ጥፋት በትንሹ የተጨነቁ በደስታ ሳቁ ፡፡
ግልገሉ ራሱ በነገራችን ላይ ከማንም በላይ ጨዋነትን አሳይቷል ፣ እሱ አልጮኸም ፣ ግን እራሱን አቧራ አነሳ እና አፓርታማውን ለማሽተት ሄደ ፡፡ እውነት ነው ፣ በተመሳሳይ ጊዜ ወደ ድመቷ ሮጠ ፣ እንግዳ ነገር ግን በመጀመሪያ እሱ የወሰደው ለ ውስጣዊ ክፍል ነው ፣ እርሷ በጣም እንቅስቃሴ አልባ ነች ፡፡ ድመቷ ከመገረም እና ከመደናገጡ የተነሳ ፊቱን አላስፈላጊ ፊቱን መታ ፡፡ ቡችላው ወደ ኋላ ዘልሏል ፣ እግዚአብሔርን አመሰግናለሁ ፣ ጥፍሮች የሉም - ፍርሃት ቢኖርም ድመቷ ከእሷ ፊት እውነተኛ ልጅ እንዳለ አየች ፡፡
ረዥም ረጅም ትውውቅ ነው
“አዎ ሕፃን ፡፡ በከፍታዬ”- ድመቷ ከጌታው ጠረጴዛ ደህንነቱ የተጠበቀ ቁመት በታች ያለውን ቡችላ እየተመለከተች ባለመደሰቱ አሰበች ፡፡ እርሷ ፣ እንደማንኛውም ብልህ ፍጡር ፣ ወደ ችግሩ በጥልቀት ተመለከተች ፣ እና እዚያ ምን አየች … ደህና ፣ አዎ ፣ በዓመት ውስጥ ይህንን ግልገል ፣ የጥጃን መጠን እና በአሰቃቂ ሁኔታ ወደ ጠረጴዛው ታቅፋለች ፡፡
በቤት ውስጥ ላሉት ሁሉ በናፍቆት “እንዴት ነው የምንኖረው?” ብላ ጠየቀቻቸው ፡፡ ግን በሆነ ምክንያት አሳዛኝ ሀሳቧን ማንም አልደገፈችም ፡፡ አስተናጋess በዝግታ እያለቀሰች ይህን መጥፎ ሽታ ያለው ፍጡር ቡችላ ወደ ድመቷ አፍንጫ ለማምጣት ሞከረች ፣ ደብዛዛ እና ስኩዌር አይኖች እንድትሆን አደረጋት ፡፡ እና የተወደደው ትንሽ የጌታ ልጅ በአጠቃላይ ድመቷን ስለረሳው በመሬቱ ላይ በደስታ ይጫወታል ፡፡ ጨለማ ቀናት የራሱን ቤት ውስጥ መኖር እና በዙሪያው ያለ መልክ ጋር ለመሄድ የተገደደ ሰው ድሆች በመተው ድመት, ለ መጥቶ ነገር ለመግለጽ ምንም ቃላት የሉም.
ማቅ ወይም ሁሉም ነገር ገና መጀመሩ ነው
ሆኖም ፣ ጊዜ አለፈ ፣ እና ትንሽ ድመት የመኖሩን ቁመት ቀየረ ፣ ከሁለት ሳምንታት በኋላ ቀድሞውኑ ወለሉ ላይ መራመድ ይችል ነበር ፣ ግን አሁንም ይህንን ቀይ ፀጉር ፍጡር ከጎኑ መቆም አልቻለም ፡፡ ግን ባለቤቶቹ ቡችላውን እንዴት እንደሚይዙ ለመመልከት ወደደች-እነሱ ይቧጫሉ ፣ ጥፍሮቻቸውን ይቆርጣሉ ፣ ይታጠባሉ ፣ ወይኔ አሰቃቂም ፣ በላዩ ላይ አንገት አንገታቸውን አደረጉ ፡፡ ደህና ፣ እውነት ነው ፣ እሱ ደስተኛ አይመስልም ፣ ግን ከዚህ ደደብ ፍጡር ምን መውሰድ አለበት ፣ እሱ ውሻ ብቻ ነው!
ይህ ድመት ሁል ጊዜ እንደ መሪው ጎማ እየወጣች ጅራቷን እያወዛወዘች በጣም ያበሳጫል ፣ አይ ፣ በቀን 24 ሰዓት እንዴት እርካህ? “ይህ የአእምሮ በሽታ ነው ፣ ካልሆነ በስተቀር ፣ ምናልባት እሱ በጭራሽ አይቆይም ፣ አዩ ፣ ሁሉም ነገር እንደነበረ ይመለሳል ፣” - በእነዚህ ሀሳቦች ለስላሳው በተመሳሳይ ጠረጴዛ ላይ ተኛ ፡፡ እውነት ነው ፣ ለእነዚህ ከዳተኞች ባለቤቶች ግብር ልንከፍል ይገባል ፣ እነሱ ቢያንስ የቀይ ጭንቅላቱ ድመት ላይ እንዲጮህ ላለመፍቀድ ብልህ ነበሩ ፡፡ ማሎይ በሽማግሌዎች ላይ መጮህ መሆን እንደሌለበት በፍጥነት ተገነዘበ እናም በአክብሮት ተሞልቷል ፡፡ ደህና ፣ ቢያንስ አንድ ነገር ለመጀመሪያ ጊዜ ፡፡
